3 augustus

Tjonge, jonge wat kan je toch veel mee maken, maar ik kan jullie wel vertellen dat het meer met je doet dan ik had verwacht. We zijn tot ontdekking gekomen dat we meer dan 2 kinderen hebben, als wij met de speeltuin bezig zijn of hier rondlopen, roepen ze: Mam en Pap, dat zouden we ook zo voor ze willen zijn. Wij hadden knuffels meegenomen en Bram en Marieke hadden snoepjes en chips gekocht. De snoepjes zal Zr. Mary bewaren voor een andere keer, maar de chips en de knuffel mogen ze uitdelen.

Om 14.00 uur moeten ze in een lange rij voor de woning van Zr. Mary staan, wij staan achter het hek, wat voor mij best een raar gevoel geeft. Ze moeten dmv hun handen op elkaar te doen bedanken. Bram geeft de chips (waar ze werkelijk dol op zijn) en Marieke geeft de knuffel. Bram ziet hoe blij ze zijn met de chips en weet dat er op school zo vaak een traktatie is op chips dat het bijna vervelend is. Als hij dit ziet, beseft hij heel goed dat dit voor hun heeeeel bijzonder is. Ze knijpen de chips helemaal tot fijn gruis, dan doen ze er langer over, of ze koesteren het zakje onder hun kleding en wachten met het op te eten. De kleintjes liggen nog te slapen dus die krijgen het later. De hele dag door hoor je de kinderen roepen: Blaaam, of Marlieka, het is geweldig om te horen. Marieke zegt later als we samen op de bank zitten: 'wel vreemd he mam, dat je niet merkt dat ze ziek zijn, of zelfs geen papa of mama meer hebben.

Omdat het momenteel te heet is om te schilderen en wat we gedaan hebben dan even uit kan harden, ga ik aan een tafeltje zitten en vouw (origami) een 'trekvogeltje', ze vonden het geweldig. Tja, en je maakt er 1, dan volgen er heel vlug meer, ze staan in de rij te wachten en vechten er bijna om wie er eerst is. Om 17.00 uur laat Zr. Mary weten dat de kleintjes hun zakje chips mogen hebben en hun knuffel. We gaan samen met hun in een ruimte zitten waar ze na het eten meestal nog wat mogen spelen. Als Marieke de chips geeft hoor en zie je de snuitjes en de handjes omhoog om het zo vlug mogelijk aan te kunnen pakken, het is heel ontroerend. Later geeft Bram de knuffeltjes het is een feest, geweldig. Een meisje zit stil tegen mij aan en geniet van mijn arm om haar heen, en ik.....ik slik nog maar een keer. Als we later in onze ruimte zitten te eten zien ze aan mij wel dat ik weer aardig vol zit, het is ook zo ongelooflijk die kleine ukkies. Nog nooit een vakantie gehad die me in alle opzichten zo raakt!

4 augustus

We werken weer hard aan de speeltuin, en we beginnen met schilderen. De kleuren komen tot leven het is een dankbaar werkje. Zr. Mary schrikt ervan als wij haar de schommels laten zien waar de kleintjes opzitten, dus we halen ze er ook snel af. Morgen willen we naar Tzaneen en ik hoop dan schommels te kunnen kopen. Vandaag op kantoor gewerkt, het is wel even wat anders een database programma wat je niet kent in het Engels, maar na wat speur werk weet ik Zr. Mary te vertellen hoe ze de gegevens kan wijzigen, ze moet lachen dat ik weet hoe het moet, want zelf zegt ze ook niet veel van computers af te weten.

We spreken af in de middag wat gegevens samen te wijzigen, maar.....afspreken is hier heel moeilijk om te doen, want er komen altijd weer andere dingen tussendoor die dan weer belangrijker zijn, dus misschien morgen.

5 augustus

Vandaag boodschappen gedaan in Tzaneen. We nemen ook gelijk boodschappen voor Zr. Mary mee. De nichtjes van Zr. Dain die hier nu ook verblijven gaan met ons mee, Bram en Marieke mogen achter in de 'kattenbak' wat bij ons niet mag, maar hier, hier mag je zoveel mensen in je auto proppen als je kan. We zien hier af en toe auto's rijden waarvan wij denken dat ze een record poging aan het doen zijn, hoeveel mensen kunnen erin de auto!! We parkeren de auto in de parkeergarage (hier allemaal gratis) en gaan naar een zaak 'Games', het is een hele grote zaak waar je echt van alles kunt kopen. Als we de schommels gevonden hebben, besluiten wij er om 6 nieuwe mee te nemen. De totale voorraad van de winkel.

Op het lijstje van Zr. Mary stonden 2 schommels, maar dit geld krijgt ze mooi terug, ze zal wel weer moeten lachen. Voor de grotere kinderen kopen we zakken met knikkers en verschillende kleuren hoela hoeps, ook kopen we gereedschap, touw, spijkers, en bevestigingsmaterialen voor de schommels, want de haken die er hingen waren op vallen na doorgesleten.

PAP, MAM, MARIE-LOUISE EN KEES, MARTIN van jullie donatie samen met die van ons kunnen nu groot en klein lekker schommelen, knikkeren, hoelahoepen, en er kan gewerkt worden met gereedschap. BEDANKT VOOR JULLIE DONATIE, alle hulp is echt welkom, al is het soms ook wel dweilen met de kraan open.

We zijn heel ver met de speeltuin en het knapt er geweldig van op. Ik kon het niet laten om toch een eigen creatie / fantasie achter te laten. De wip was effen paars en heb daar allemaal gekleurde stippen op gezet, tja de hele speeltuin is in strepen, dus een ander patroontje is toch ook wel leuk. Ik kan al vlug merken dat ze het leuk vinden want iedereen (groot en klein) moeten erom lachten, ze vinden het geweldig.

6 augustus

Marieke vanmorgen in tranen, ze begint te beseffen dat we hier bijna weg moeten en dat wil ze eigenlijk niet, tja wie had dit verwacht.

Ze spelen hier ook zo gezellig met de kinderen, het is te mooi om waar te zijn. Dat hebben we ook toch wel een deel te danken aan de basisschool waar hun opzitten, een multiculturele school, ze kijken niet raar op van donkere kinderen, het is voor hun heel normaal. Zuster Mary heeft ons ook laten weten hoe geweldig dat het gaat met de kinderen, ze heeft ons laten weten dat wij heel trots mogen zijn, nou dat zijn wij ook heel erg.

Piet-Hein en ik hadden het gisterenavond nog met elkaar over het feit dat we best trots zijn op ons zelf dat we dit hebben gedaan, maar dat we het meeste trots zijn op onze kinderen zo geweldig als dat ze het doen!! Soms is het ongelooflijk wat ze hier allemaal voor je willen doen, Zr. Mary vroeg of wij nog drinken of brood nodig hadden, als ik dan zeg dat we dat zelf al in de winkel hebben gekocht moet ze weer lachen. Ze zou het liefste alles voor ons willen halen, maar wij willen juist heel veel hier voor iedereen doen. We laten dit dan ook weten dat wij genieten van het feit wat wij hier allemaal kunnen doen. De speeltuin is geweldig, er staat nog een oude picknicktafel waar helaas geen hout voor te krijgen is, als Zr. Mary de speeltuin ziet, zegt ze: het is nu zo mooi, haal die oude tafel er maar uit dat is jammer van het zicht.

Het zit er inderdaad bijna op, maar wij hebben genoten, heel veel gezien, gedaan en heel veel ervaringen rijker, dit zit voor eeuwig in onze bagage. We hadden het er al over hoe lang de verf erop zal blijven zitten, want het is hier heet, ach het zou niet erg zijn als dat maar 1 of 2 jaar is, wij willen dit best nog een keer komen doen, dat zegt genoeg!!!

Ik weet niet of wij in Hoedspruit ook ergens internet hebben, misschien komen we nog 1 keer bij jullie terug, zoniet dan willen wij jullie alvast bedanken voor het steunen van de kinderen in Ofcolaco, het steunen van ons met jullie leuke berichten tijdens onze reis. Wij zullen in ieder geval via ons reismee programma nog laten weten als wij weer terug zijn in Nederland.

Het was leuk dat jullie genoten hebben om ons 'Reis Dagboek' te willen lezen.

Nogmaals veel dank en ......ben je nieuwsgierig naar foto's of film, dan moet je zeker een afspraak maken en daar enige tijd voor uittrekken want die hebben wij natuurlijk heeeeeel veeeeel.

Veel liefs, van ons allemaal.