Hier zijn we weer.

17 juli hebben we na het internetten, wat hier traag gaat en dus minimaal 2 uur duurt boodschappen gedaan bij de Spar. Veel schappen waren leeg, einde straat is hier nog een Spar. We hadden het idee dat we in de Spar van de locale bevolking waren. We wilde iets lekkers meenemen bij de bakker in de spar, we wijzen het aan, maar de mevrouw zegt; 'nee,nee. Het bleek van gisteren te zijn, dus niet vers. Bij ons hadden ze het zonder blikken of blozen verkocht!! We zien de mensen de boodschappen op hun hoofd dragen, een man met 250 kilo aan zakken die als lading naar binnen gebracht moest worden, ik ben blij thuis met mijn boodschappen karretje, dit zou mijn nek niet kunnen hebben. Op de terugweg zijn we op de route 'long tom pas' gestopt het verbindt Sabie met Lijdenbureg op 2169 meter hoog is het een van de hoogst gelegen hoofdwegen. Er staat ook een kopie van een kanon om er aan te herinneren dat de pas vernoemd is naar Long Tom kanonnen die in de oorlog vaqn 1899 - 1902 werden gebruikt. Marieke kocht een schildpadje en ik een ketting, de vrouw zei; als je terug komt wil ik jou oorbellen'. Dat had ze vlug gezien, de enige echte juwelen die ik heb. Terug in het huisje maken we ons klaar om te gaan wandelen. Piet-Hein weet dat ze hier een wandelroute hebben, het is echt onze reisleider. Stevige schoenen aan, knie ingepakt gaan we op pad. Het is een hele klim, maar heel mooi. Ik liet weten, dat ik met een halve knie thuis kom, maar dat kan me weinig schelen, want ik heb het wel mogen meemaken!! Op het laatste stukje was het klauteren en de weg stond niet meer goed aangegeven, maar met Piet-Hein voorop kom je er gelukkig uit, ik had het er niet zo op in de bergen. Het is back to basic. Ik haal een broek door een sopje en wring deze buiten uit, de kids zitten zonder tv, radio lekker aan tafel te tekenen. Om 17.25 uur begint het hier te schemeren en om 17.45 uur is het donker, met een hele mooie sterrenhemel. Als het morgen helder is gaan we de panorama route doen.

18 juli, het is goed dat ik een datum op mijn horloge heb en dat ik weet dat we op zaterdag 12 juli zijn vertrokken zo weet ik dat het vandaag vrijdag is. Vannacht goed geslapen, lagen er al om 20.30 uur in en werden om 7.00 uur wakker. Na een heerlijk ontb ijt gaan we de panorama route doen, eerst de Mac Falls prachtige waterval, daarna via Graskop naar Pinnacle Rock een pin van een rots ongelooflijk, daarna naar Gods Window het was hier iets bewolkt maar fantastisch. Her gaan de emoties weer met je aan de haal, daarna naar de Potholes het is niet te beschrijven wat we gezien hebben, maar kijk zelf maar naar de foto's. Als de zon op de rotsen schijnt is het niet of ze met stoepkrijt bewerkt zijn, wat een kleuren. Er zijn hier veel Nederlanders, en we maken graag voor elkaar een foto. De laatste bezichtiging is de Three Rondavels, ik weet nog zo goed dat ik een foto van Zr. Elly zag dat zij hier stond, en nu.... nu sta ik er zelf, maar voel en ruik de sfeer, wonderlijk!!!!!! Ik raak met een beveiligingsman aan de praat en hij is nieuwsgierig naar het geld van Nederland, ik laat hem 1 Euro zien en hij vind het geweldig, ik laat hem weten dat hij deze mag houden, als een kind zo blij was hij. Op de terug weg komen we ook langs een bermbrand, de hitte is in de auto te voelen. Dit doen ze met opzet om zo een ander deel van het land te beschermen. Ook zien we de eerste apen in de berm, grappig om te zien. Van Bram krijgen we te horen dat wij teveel, ooooohhh of wauw zeggen, maar ja het is niet anders te beschrijven. Bram heeft laten weten dat wij naar Nederland terug mogen en dat hij hier wel wil blijven, dit zegt genoeg. Ook heeft Afrika zelfs mijn hartje gestolen en dat zegt helemaal genoeg. (We hebben toch ook nog een leuke caravan in Nederland!!) 's avonds weer lekker gegeten, ze kwamen ons het nieuws uit Nederland op papier brengen. Triple AAA uit Kaapstad waar wij onze reis hebben geboekt stuurt dit naar onze accomodatie en zo blijven wij toch nog op de hoogte van gebeurtenissen, wat een service!!

Ook nog telefonisch contact gehad met ons pap en mam. Pa proficiat met het behalen van de Nijmeegse vierdaagse, toppie!! Wij zijn trots op je al zitten wij ver weg, de kus heb je via de telefoon ontvangen van ons, en speciaal van Marieke.

Vandaag 19 juli de zon op zien komen in Afrika, weer wauw!! Volgens mij kan het niet mooier. Heerlijk buiten ontbeten met een uitzicht waar je gewoon om moet lachen, net een schilderij. We zijn na het ontbijt naar Pelgrims rest geweest een klein stadje, we hadden er meer van verwacht, maar toch leuk om te zien.

(Het toetsenbord is hier niet al te best, en daardoor misschien wat woorden niet helemaal toppie, maar volgens mij begrijpen jullie wel wat we willen zeggen.0

( Martin, vandaag loopt Piet-Hein in zijn Afrikaanse broek!!)

Groetjes en tot de volgende keer.