6 augustus

Nadat wij het web-log hebben bijgewerkt, help ik Zr. Mary mee met het afruimen en schoonmaken van de tafels. Het is ongelooflijk veel werk wat Zr. Mary hier doet. Ze loopt de hele dag van de ene naar de andere plek en heeft volgens mij nog geen 5 minuten rust. De kinderen staan hier 's middags voor de deur te wachten tot ze de eetzaal binnen mogen, ze vechten om de beste plek (de plek met het bord waar volgens hun het meeste op zit) het is niet te bevatten, ze hebben het hier eigenlijk niet slecht, de zorg is hier voor hun heel goed. Zr. Garbriëlla heeft vanmorgen om ons moeten lachen, toen wij in de speeltuin bezig waren met de laatste dingen te verven, gingen de creche kinderen onder leiding van Alice en Juliette (nichtje van zr. Dain) de Hokipoki dansen, wij kennen dit van een cd van Marieke, dus wij leggen de kwasten neer, gaan met ze in de kring staan en dansen de Hokipoki, iedereen moet er om lachen. Zr. Gabriëlla had dit vanuit de kliniek gezien en vond het geweldig.

7 augustus

We proberen voor zover het gaat het zonnedoek boven de speeltoestellen te repareren, de kapotte picknicktafel is weg en alle nieuwe schommels hangen er, het is een mooi gezicht. Als wij de kleintjes buiten het hek zien, halen wij ze vlug naar binnen, het is nu echt tijd dat ze weer heerlijk in de speeltuin kunnen spelen. De gezichtjes stralen, ze schommelen, klimmen, glijden, wippen, het is een genot om te zien. In de middag heb ik op kantoor gewerkt, alle dossiers van de kinderen goed in het systeem gezet, dat was een hele klus, Zr. Mary spelde de naam en ik keek in de computer of het klopte en vulde de ontbrekende gegevens aan, tja en dat in het Engels, maar....het lukte gelukkig aardig. Om 17.00 uur stoppen we. Omdat het de laatste dag is dat we hier zijn gaan we de knikkers uitdelen en de hoelahoepen die we gekocht hebben. Het is niet te bevatten dat je niet gewoon iets uit kan delen zonder dat het met z'n allen uit je handen trekken of proberen meer te krijgen dan de afspraak was. Ik probeer ze in een rij te zetten en leg ook uit dat iedereen 2 knikkers krijgt, maar ja....als je alleen maar handjes ziet, duwen, trekken, schoppen en ze sluiten telkens weer achteraan in de rij, dan moet er snel een eind aan komen. Zr. Mary heeft het later ook nog een keer geprobeerd maar helaas ze vechten, trekken, duwen zo erg dat het over is, helaas we delen niets meer uit. Bram staat erbij te kijken van......wat is dit......knikkers.......wauw. Tja, ze hebben niet in de gaten dat ze allemaal iets krijgen, ze hebben een instinct wat zegt, pakken wat je pakken kan, kost wat kost. Zr. Mary laat mij ook weten dat dit een heel moeilijk gedrag is en dat dit niet zomaar te veranderen is, ze hoopt van wel natuurlijk. Bram en Marieke krijgen heel veel afscheidsbrieven, tekeningen het is heel mooi. Nadat Zr. Gabriëlla alle medicijnen aan de kinderen heeft gegeven gaan we bij Zr.Mary en Zr.Gabriëlla eten, het is heel gezellig. Ik laat heel veel kleren van Bram en Marieke hier achter waar ze ook heel blij mee is.

8 augustus

We staan heel vroeg op om afscheid te kunnen nemen van de kinderen. De eerste groep zwaaien we uit, maar als de tweede groep op de auto staat te wachten, zie je bij verschillende kinderen tranen, een ouder meisje vraagt aan mij wanneer ik terug kom....ik geef haar eerlijk antwoord dat ik dat niet weet en ook niet kan beloven. Ze begint te huilen, ik sla een arm om haar heen en voel zelf ook de tranen komen. Ze staat wel een half uur tegen mij aan en huilt, als ik Bram met Maite zie, zie ik ook daar verdriet en Marieke met Lesina hetzelfde, veel kinderen staan te huilen het is verschrikkelijk. Als uiteindelijk de auto komt zwaaien wij ook hun met veel verdriet uit. We gaan afscheid nemen van Zr. Mary en Zr. Gabriëlla en Sonja van de administratie, ook bij Zr. Mary rollen de tranen, tja dan hou je het echt niet meer droog, we hebben ook een fantastische week achter de rug, iets wat je niet meer zo vergeet. Alice nichtje van Zr. Dain en haar vriendin Juliette, zijn bij de crèche kinderen en ook daar nemen wij afscheid van, ze hebben een leuk boek voor ons gemaakt met alle namen erin, we maken nog een leuke groepsfoto en stappen dan in de auto. We toeteren en zwaaien, en met de tranen over onze wangen verlaten wij Ofcolaco. Vandaag gaan we naar ons laatste stekkie, de Tshukudu lodge het is een privé lodge waar ook tamme dieren zijn, het moet iets heel moois zijn, het is goed om hierna toe te gaan en onze bovenkamers even te kunnen luchten. Als we aankomen worden we ontvangen met een welkoms cocktail, het ziet er allemaal heel mooi en gezellig uit. Als ik om me heen kijk zie ik een Cheeta liggen, Bram schrikt ervan, maar al gauw weten we dat dit de tamme cheeta is. Ze blijkt moe te zijn dus het is verstandig om ze nog maar niet te aaien. Als Marieke opstaat om naar de wc te lopen, komt de Cheeta 'Savanna' aanlopen, klimt op de bank waar Marieke zat en ploft gezellig bij ons neer. Het is ongelooflijk als je dan ineens samen met een cheeta zit. We maken hier natuurlijk veel foto's van, want dit maak je niet vlug meer mee. Er komt een man naar ons toe die voor vandaag onze ranger is 'Ross', hij laat ons weten waar onze kamers zijn (huis) en laat ons weten dat we na de lunch een siësta houden en om 15.30 uur thee/koffie hebben en om 16.00 uur een gamedrive gaan maken tot 19.00 uur en om 19.30 uur avondeten en daarna zou hij een surprise hebben voor de kinderen. Bram laat weten dat het toch wel fijn is dat we niet vanuit Ofcolaco meteen naar huis zijn gegaan, maar nu hier even op adem kunnen komen en daar moet ik hem ook inderdaad gelijk in geven. Als wij na de heerlijk lunch lekker naar het zwembad gaan en daar lekker op een stoel relaxen komt plotseling 'Savanna' aanlopen, ze had bij het zwembad nog een stuk vlees laten liggen wat ze heerlijk verder op gaat eten, even later drinkt ze uit het zwembad. Tja, Piet-Hein beseft dat hij voor de eerste keer van zijn leven in de drinkbak van een cheeta heeft gezwommen!! Als we 's middags koffie/thee met heerlijk gebak en sandwiches hebben gehad gaan we de jeep in en gaat de drive beginnen. Je rijd hier echt door de bush, in de auto hobbel je van links naar rechts en van voor naar achter. We zien neushoorns, buffels, olifanten, jakhalzen, een leeuw die een giraffe gedood heeft het is geweldig. Het avondeten is in een gezellige ruimte buiten rond een haardvuur heel gezellig, als we klaar zijn met eten laat Ross weten dat we weer in de auto mogen stappen. Het is aarde donker, rijden naar een huis met een verlicht terras, hij legt daar eten neer en dan is het wachten, maar ja....op wie? Al vlug komen er jakhalzen, maar dat was niet de bedoeling, na een minuut of 10 doodstil hebben zitten kijken, komen er hele grote stekelvarkens aanlopen en beginnen heerlijk te eten. Het zijn geweldige beesten! Het is 21.00 uur en we gaan naar bed want morgen is het om 6.00 uur dag, we vertrekken om 6.45 uur op wandelsafari, samen met Savanna en een leeuwtje!!

9 augustus

Om 5.45 uur staan we op, als Bram naar onze kamer komt zegt hij: 'kijk daar loopt Savanna', daar het schemerig is laten wij weten dat hij er niet naar toe moet lopen....en maar goed ook....want.... toen ik ernaar stond te kijken zag ik er plotseling nog één, het waren twee wilde cheeta's!! Savanna lag gewoon bij de veranda, ongelooflijk 2 wilde cheeta's die zomaar voor je huis langs lopen. De wandelsafari is heel leuk, er loopt een jong welpje mee, samen met de labrador, ze spelen en stoeien met elkaar. We staan niet ver van neushoorns af, het is een vreemd gevoel. Na de wandelsafari heerlijk ontbeten en om 9.00 uur in de jeep de bush in, we zien weer verschillende dieren. Na deze safari lunch en heerlijk siësta, en daarna weer op safari. Het waait vandaag wel heel hard, wat het in de openwagen niet heel aangenaam maakt. We komen op een terrein waar ze dieren apart houden, omdat die of ooit uit het nest verstoten zijn of waar iets mee is. We komen heel dicht bij het luipaard het is een heel mooi beest, we zien ook verschillende leeuwen. Als we weer door de bush rijden staan we plotseling op de weg en rondom staan leeuwen, ik had het er niet zo op, maar ik had al het vertouwen op onze ranger 'Wendel'. Na de safari weer heerlijk gegeten en telefonisch contact gehad met Zr. Elly die vandaag is aangekomen in Ofcolaco, tja het blijft jammer dat we elkaar daar niet hebben kunnen zien. voor de laatste keer toch maar weer mee gegaan op avondsafari om die leuke stekelvarkens nog eens te zien. Deze keer zagen wij er maar liefst 5 en wel 15 jakhalzen.

Moe maar voldaan gaan wij naar bed, en morgen....ja koffers pakken het zal een lange dag worden.

10 augustus

Na het ontbijt, 9.00 uur besluiten wij maar aan te rijden naar de luchthaven, het is ruim 500 km. Ook nu gaat de reis heel voorspoedig, we leveren de geweldige auto in en gaan de luchthaven binnen. Het is 16.00 uur en om 21.25 uur vertrekken we pas!! Om 17.00 uur kunnen we onze bagage inchecken en gaan wat winkelen, drinken nog wat en wachten tot de tijd is aangebroken om in te stappen. Wat is de tijd gevlogen. Om 20.30 uur mogen we instappen en we vertrekken ook goed op tijd. We zitten met z'n allen in het midden, dus helaas niet bij het raam maar we zijn ook te moe om ook maar iets te zien. Marieke slaapt zo, maar wij.....nee Bram, Piet-Hein en ik kunnen helaas niet goed slapen. Ik heb vreselijk last van mijn benen, het is warm en de ruimte zeer beperkt. Als we na 10 uur vliegen aankomen in Madrid hebben we weinig tijd en moeten gelijk door naar de volgende gate om in te checken, we vetrekken dan ook precies op tijd. Om 11.00 's morgens komen we aan in Dusseldorf, na de koffers te hebben gepakt waren we wel nieuwsgierig hoe we de afgesproken taxi moesten vinden. Toen we de hal in kwamen zag Bram een man staan met een briefje: 'Fam van de Sande, Tilburg' Bingo dus! Dit verliep dus ook volgens plan. Heerlijk alleen maar in stappen en iemand die je naar huis brengt, Piet-Hein heeft heel de vakantie gereden en nu zijn we gratje af en is het heel fijn dat we niet moeten rijden. Om 13.30 uur reed de taxi de Le Bourgetstraat binnen, waar ons pap en mam al heerlijk de boel gelucht hadden en met een lekker glaasje wijn en een heerlijk eigen gebakken 'oma' appeltaart was het welkom compleet. Wat een lange dag, toch ben ik alvast wat boodschappen gaan doen en de eerste wasmachines aan het draaien en kan terug kijken op een fantastische vakantie!! Dank jullie nogmaals dat jullie in gedachten met ons mee zijn gegaan op reis!!